آیندهٔ یک رود در سرچشمهٔ آن است. آیندهٔ ما ایرانیان در گرو بارور کردن سرچشمههای آگاهی به گذشتهٔ ماست. میخواهیم به خاطر بیاوریم که بودهایم و چه کردهایم. سهم ایرانیان در شکوفایی فرهنگ جهان چه بوده است؟ نیاکان ما در طول تاریخ چگونه جهان را زیباتر کردهاند؟ چه خیال و خاطرهای ما را طی چند هزار سال در این سرزمین دور هم نگه داشته است؟ ما در پی پاسخ به این پرسشها هستیم. بندهای زیر کاستیهایی است که ضرورت کار سیمرغنامه را نشان میدهد:
امروز، دستاوردهای نياکانمان را پامال زمان میبينيم. به هر سو که نگاه میکنیم، اخبار ویرانی آثار هنر و معماری، فراموشی مهارتها و فنون یگانه، و غارت گنجینههای تاریخیست. تجربۀ خُسران و از دست دادن مداوم به صورت بخش عادی از زندگی روزمرهٔ ما در آمده است. ما در احوالات امروز شباهتهای بسيار با تنگناهای تعيينکنندهٔ تاريخمان میيابيم، از قرن دوم و سوم هجری که در آن نهضت بزرگ ترجمه معنای کهن را در قالب زبان نو ريخت و جان بخشید، تا نهضت فرهنگی قرن چهارم که به جنگ فراموشی رفت و ایرانی بودن را احیا کرد، و…
معتقديم امروز نوبت ماست.
سيمرغنامه میکوشد آثار فرهنگی و هنری ایرانزمین را، که در موزهها و کتابخانههای مختلف جهان و مجموعههای شخصی پراکنده است، در چارچوب یک گنجینۀ جامع مجازی در دسترس محققان و علاقمندان قرار دهد. به سخن دیگر، سیمرغنامه میکوشد پارههای فرهنگی جهان ایرانی را در کنار هم قرار دهد، پیوندهایشان را با یکدیگر آشکار کند، و تصویری از کلیت ایران فرهنگی پیش چشم آورد. میکوشد میان گروههای مختلفی که در حوزههای فرهنگ و هنر ایران پژوهش میکنند یا دوستدار فرهنگ ایران هستند، پیوند برقرار کند، با آنها همکاری کند، و بستری برای تسهیل انتشار نظرات متنوع و متکثر باشد تا از این طریق مقدمات شکلگیری نهادی فراگیر برای فرهنگ ایران را مهیا کند.
«۱۸٫۰۰۰ اثر» «۱۲ منبع»
۳۵۰ صفحه مطلب در ۱۱ مقاله، ۱۱ درسگفتار با عنوان دیباچهای بر تاریخ فرهنگ و هنر ایران در شمارههای اخير فصلنامهٔ حرفه: هنرمند منتشر شده است. فراهم آوردن آن را مرهون دانش و همياری آرياسپ دادبه، يکی از نظريهپردازان تاريخ فرهنگی ايران، هستیم.
گفتارها و یادداشتهایی از پژوهشگران هنر و فرهنگ ایران در اینستاگرام و پادکست سیمرغنامه منتشر شده است. الناز نجفی، بهنام ابوترابیان، مهری بهفر، و کاوه منصوری از جمله این پژوهشگراناند.
سیمرغنامه، مستقل، غير دولتی، عامالمنفعه، و ناسودبر است و مالک آن همۀ مردمانی هستند که در دل فرهنگ ایرانی بالیدهاند و در پروردن آن مشارکت داشتهاند.
تو مگو همه به جنگاند و ز صلح من چه آید؟تو یکی نهای، هزاری، تو چراغ خود برافروز
سيمرغنامه بر سنت ايرانی وقف و کار داوطلبانه استوار است و فقط در اين صورت تداوم خواهد يافت. بسیاری از مهمترین نهادها و بناهای عامالمنفعه، در طول تاریخ ایران، از همین طریق بالیده و دوام یافتهاند. قناتها و آبانبارها به مدد همین سنتِ سخاوت در جایجای این سرزمین تشنه حفر و برپا شده و با همین پشتوانهٔ مردمی در گذر زمان نگهداری شده و در طی نسلها ضامن زندگی و مایهٔ آبادانی بوده است. عجيب نيست که بعد از مدتی کار روی سيمرغنامه، متوجه شديم ما هم در ادامه و بر آن مسير کهنی قدم میزنيم که نياکانمان ساختهاند؛ و به شباهت دلنشين اين پروژه با حفر قنات و ساخت آب انبار پی برديم. آبی و نوری از دل تاريخ به ما رسيده است، آن را هدايت و شبکهبندی و لايروبی و انبار میکنيم، برای بهرهمندی عموم و به يادگار برای آيندگان.
ما از شما دوستداران فرهنگ و هنر ایران، که در اين احساس وظيفهٔ تاريخی با ما شريک هستید و اهمیت حفاظت از این میراث و انتقال آن به نسلهای بعدی را میشناسید، دعوت میکنیم تا در این مسیر همراهمان باشید. همراهی با سیمرغنامه از طریق حمایت مالی، بهاشتراکگذاری مجموعهٔ آثار فرهنگ و هنر ایران، و کار داوطلبانه امکانپذیر است. ما مشتاق همکاری با همهٔ مؤسسات و نهادهای مرتبط با فرهنگ و هنر ایران، ایرانشناسان، پژوهشگران رشتههای هنری، مجموعهداران و صاحبان مجموعههای آثار هنر ایران، متخصصان فناوری اطلاعات و محصول دیجیتال، برنامهنویسان، هنرجویان، و … هستیم.
حمایتهای مالی صرف توسعهٔ محصول، کار پژوهشی، تکميل آرشيو تصويری، و انتشار محتواهای مرتبط با پروژه میشود و گزارش هزينهها و فعاليتها به طور سالانه برای حاميان آن ارسال خواهد شد. دست ياری شما را به گرمی میفشاريم و به فردای روشنتری که با تلاشهای امروزمان ساخته خواهد شد سخت اميدواریم. شما میتوانید از طریق این نشانی با ما در تماس باشید: