خانهگنجینهٔ اشیانسخ خطیدربارهٔ سیمرغنامه
دربارهٔ سیمرغنامه
خانهگنجینهٔ اشیانسخ خطی

جعبۀ آینۀ لاکی

گروه موزه‌های هنر هاروارد
Harvard Art Museums

مشخصات اثر

تاریخ: ۱۷۰۱ میلادی - ۱۹۰۰ میلادی
کاربرد:ابزار آرایش و پاکیزگی، جعبه
رشتهٔ هنری:لاکی‌سازی
هم‌زمان با:قاجاریان
مادهٔ سازنده:لاک

مشخصات اثر در گروه موزه‌های هنر هاروارد

از بارزترین و جذاب ترین هنرهای دوره قاجار (1779-1924) در ایران می توان به آثار «لاک» اشاره کرد. از نظر فنی متمایز از لاک‌های آسیای شرقی، این لاک‌ها اساساً توسعه‌ای از نقاشی‌های آبرنگ مات سنتی روی کاغذ به اشکال سه‌بعدی هستند. ساختار کلی آنها شامل یک تکیه گاه مقوایی است که توسط یک زمین سفید پوشانده شده است، که روی آن تزئینات با آبرنگ مات، با پوشش نهایی از پوسته شفاف رنگ شده است. این جعبه آینه درب دار که به شکل یک هشت ضلعی نامنظم است، جفت محبوب گل رز و بلبل (گل و بلبل) را به تصویر می کشد. این مضمون که به طور کلی ترکیب‌بندی‌های پرنده و گل را در بر می‌گرفت، در دوران زند (94-1750) و قاجار که در نقاشی‌ها و سرامیک‌ها نمایان شد، رواج یافت. همانطور که در شعر فارسی، مفهوم صوفیانه عاشق (بلبل) را نشان می دهد که اشتیاق خود را به معشوق (رز) اعلام می کند - معنایی که می تواند به معنای واقعی کلمه، به عنوان بیان عشق زمینی، یا استعاری و معنوی، به عنوان روح در نظر گرفته شود. آرزوی اتحاد با خدا بلبل آوازخوان روی جلد این جعبه آینه ای در میان اسپری متراکم از گل های مخلوط قرار گرفته است، یک گل رز تمام عیار که بالاتر از بقیه است. در هم تنیده با ساقه گل رز، شاخه چوبی یک درخت میوه است که با جوانه ها و شکوفه های صورتی پوشیده شده است. یک حشره کوچک بالدار در کنار یکی از غنچه های رز معلق است. پایه کیس دارای طراحی مشابه درب است، اما عدم وجود حاشیه میدان بزرگتری را برای تصویر ارائه می‌دهد که تفاوت‌های ترکیبی جزئی در آن ایجاد شده است - جوانه‌ای که در جایی بسته می‌شود که همتای آن روی درب باز است. به عنوان مثال، و حشره ای که اکنون بال های کامل رشد کرده است. روی سطح داخلی قهوه‌ای تیره جلد - که به نظر نمی‌رسد به بدنه لولا شده باشد - یک اسپری گل‌دار، با رنگ‌های طلایی رنگ‌آمیزی شده و زیر لاک نارنجی مایل به قرمز به رنگ مسی درآمده است. بر خلاف تصاویر تمام رنگی در سطوح بیرونی، این وینیت کیفیتی شبانه و طیفی دارد. چنین تأکیدی بر ایجاد تضاد رسمی بین سطوح درونی و بیرونی با وجود تصاویر مشترک آنها، از ویژگی های صحافی کتاب از اوایل دوره صفویه یا قبل از آن بوده است. از قضا، قاب آینه، هر چند دلپذیر، مالیخولیا و اشتیاق را در خود پرورش می دهد: در حالی که زیبایی را به عنوان باغی مینیاتوری محفوظ از نیروهای ویرانگر طبیعت تثبیت می کند و به بعد ابدی عشق و میل شکل بصری می بخشد، استفاده مکرر از آینه درون آن. فقط بر گذرا بودن زیبایی جسمانی تاکید می کند. ابعاد زمانی متضاد آن، ابدی و گذرا، در طرح های متضاد پوشش بیرونی و داخلی اشاراتی دارد. بدين ترتيب، قاب آينه حامل پيامي قابل مقايسه با غزل شاعرانه است، كه در آن خار گل سرخ «نمادي از حقيقت ناخوشايند فناپذيري را ارائه مي دهد» و بيننده را به تمركز بر «جستجوي ثروت حقيقي» سوق مي دهد. در دل ذخیره شده و فساد ناپذیر است.» (ترجمه ماشینی از فراداده‌های ناشر)

Label:Mirror Case with Birds and Flowers
Description:Among the most characteristic and compelling art forms of the Qajar period (1779–1924) in Iran are works in “lacquer.” Technically distinct from East Asian lacquers, these are essentially an extension of traditional opaque watercolor painting on paper to three-dimensional forms; their general structure consists of a pasteboard support covered by a white ground, over which the decoration is painted in opaque watercolor, with a final coating of transparent shellac. Fashioned as an irregular octagon, this lidded mirror case depicts the popular pairing of rose and nightingale (gul va bulbul). This theme, which embraced bird-and- flower compositions more generally, proliferated during the Zand (1750–94) and Qajar dynastic eras, when it was represented in both paintings and ceramics. As in Persian poetry, it signified the Sufi concept of the lover (nightingale) who declares his longing for the beloved (rose)—a signification that could be taken literally, as an expression of earthly love, or metaphorically and spiritually, as the soul’s yearning for union with God. The singing nightingale on the cover of this mirror case is positioned amid a dense spray of mixed flowers, a full-blown rose towering above all others. Interwoven with the stem of the rose is the woody branch of a fruit tree, studded with pink buds and blossoms. A small, winged insect hovers next to one of the rosebuds. The base of the case features the same design as the lid, but the absence of a border offers a larger field for the image, to which slight compositional differences have been introduced—a bud that is closed where its counterpart on the lid is open, for instance, and an insect that has now grown full wings. On the dark brown inner surface of the cover—which does not appear to have been hinged to the case—a floral spray, painted in golden washes and stippling, is rendered coppery beneath an orange-red varnish. In contrast to the full-color images on the outer surfaces, this vignette has a nocturnal and spectral quality. Such emphasis on creating formal contrast between inner and outer surfaces despite their shared imagery had been a feature of bookbinding since the early Safavid period or before. Ironically, the mirror case, however delightful, fosters melancholy and longing: while it fixes beauty as a miniature garden preserved from the destructive forces of nature and gives visual form to the eternal dimension of love and desire, the repeated use of the mirror within it only underscores the transience of physical loveliness. Its opposing temporal dimensions, eternal and transient, are hinted at in the contrasting designs of the outer and inner cover. In this way, the mirror case carries a message comparable to that of the poetic ghazal, in which the thorn of the rose “provides a symbol of the unpleasant fact of mortality” and directs the beholder to focus on “the pursuit of true riches, stored in the heart and incorruptible.”
Date:18th-19th century
Classification:Mirrors
Medium:Opaque and semi-opaque watercolor on prepared pasteboard under varnish
Dimensions:15.4 x 19 cm (6 1/16 x 7 1/2 in.)
Attribution:Harvard Art Museums
Full record view:پیوند به بیرون